SNAP II – Come join us for a glass of wine…
Tea with the President…
Soweto Final
Oh yee of little faith
Laasweek nadat hierdie “kontroversiele” foto geplaas is op Beeld/Sport24 se agterblad was daar baie kommentaar gelewer. Baie mense het gebel met komplimente, maar party mense het ook gebel en gevra of ek die foto gemanipuleer het en dit was vir my absoluut skokkend! Dink hulle ek sal so iets doen?
ET go Home
My view on the first morning. ET was murdered the previous night. Mot (friend) and I drove through at night and slept in the car in front of ET’s farm. We only got a few hours sleep. E-tv was busy with a live crossing here. Was still pretty quiet here… the whole world would arrive in the next couple of hours.
In an attempt to get footage we walked through swamp-type areas on the farm but what, to me, was one of the most surreal moments was when we found Atilla (ET’s famous horse) walking on the farm. I wondered if Atilla knew her boss was killed only a couple hours earlier.
Breakfast of Champions. Mot making it out of the boot.
Me, sitting at the City Hall waiting for someone from the AWB. pic GERHARD PRETORIUS
First time we got to the crime scene. On the left was the bed where ET died. Me is wearing red. On my right is Simphiwe Sibeko (Reuters) and Schalk van Zuydam (AP).
AWB meeting in town. Only got a couple frames before being chased out.
Oom Andries, ET’s brother.
Outside the Court.

AWB’s new leader, Steyn van Ronge.
To me, a summary of emotions at the funeral.
Tydens die begrafnis in die AP Kerk.

13the Ave.
Ek kon soos ‘n Koning op my bed sit en die hele wereld aanskou:
ek kon my stort sien,
ek kon my wasbak sien,
ek kon my voordeur sien,
ek kon die TV sien en my kamerasak,
ek kon by my venster uitkyk na die enigste lewe wat ek hier gebring het,
‘n geel blommetjie versigtig oorgeplant in ‘n bak…
vir jou!
Vir twee jaar het ek hier gebly,
vir twee jaar was hierdie my plekkie,
vir twee jaar moes ek gewoond raak aan die yskas se geluide skaars n meter van my af,
vir twee jaar moes ek gewoond raak aan hierdie vertrekkie,
vir twee jaar kon ek my kop hier op my kussing kom neerle…
Wie sou my ooit kon voorberei vir die dag wat my vertroue sou wankel?
Die pyn toe ek agterkom ek kon nie staatmaak op die ysige koue van my yskas nie
en toe ek aande om wakker gele het om te luister na die geluide, die stemme.
Nou is my drome toe gegooi soos die swembad.
My wortels uitgeruk soos die van die plante.
En nou op die vooraand van Die Groot Trek moet ek uitstrek na wat voor is,
maar ek vang myself met verlange in my hande.
Intense verlange.





































